Vanochtend sprak ik op Radio 538 over het onderwerp "help de baas kijkt mee". Dit naar aanleiding van een artikel in het Algemeen Dagblad over datzelfde onderwerp, dat dan weer ingegeven was door een blog bij HNW Blog met die titel. Internetten op het werk is een zeer gevoelig onderwerp: na de uitzending kreeg ik van zowel werknemers als werkgevers de nodige verhalen plus diverse uitgesproken standpunten voor en tegen monitoren. (Overigens staat er een fout in het AD-artikel: ik ben géén advocaat.)
Monitoren van internetgebruik mag in principe alleen bij een vermoeden van misstanden. Algemeen monitoren van e-mail of internetgebruik mag eigenlijk alleen als je dat anoniem doet, dus eerder het verzamelen van statistieken over internetgebruik dan bijhouden wat Pietje of Marietje nu precies doet op internet.
Het bijhouden (monitoren en loggen) van wat werknemers doen, is een verwerking van persoonsgegevens. Dat mag alleen met een legitiem doel. Bovendien moet zijn vastgelegd wat er bijgehouden wordt, waarom en wat er met de gegevens gebeurt. Ook hebben werknemers een recht van inzage in wat er over hen is vastgelegd.
Verder is een privacyreglement of internetreglement verplicht. In dit reglement moeten de doelen van de beperking en het monitoren worden omschreven. De modelreglementen van VNO-NCW en CBP zijn mooie voorbeelden van hoe zo'n reglement er uit kan zien. Zij gaan uit van het standpunt dat privé-gebruik van elektronische communicatiemiddelen in zekere mate toegestaan is – mits dit niet storend is voor de dagelijkse werkzaamheden. En zo hoort het, wat mij betreft.
Onze factsheet Internet monitoren op het werk gaat dieper in op dit onderwerp.
