Al eerder schreef ik over ODR (Online Dispute Resolution), en dan specifiek over een digitale procedure bedoeld voor geschillen tussen consumenten en ondernemers.
In november 2011 heeft de Europese Commissie de verordening verordening betreffende online geschillenbeslechting van consumentengeschillen en de Richtlijn ADR consumenten voorgesteld.
Het meest opvallende aan de digitale procedure is tot nu toe vooral de traagheid waarmee hij wordt ingevoerd. Hij lijkt werkelijk maar niet op gang te komen.
Waarom ik er nόg een keer over blog? Omdat de procedure nog steeds niet op gang lijkt te komen, terwijl deze wel erg belangrijk is. Het aantal consumentenaankopen via internet neemt steeds meer toe en het aantal geschillen tussen consumenten en webwinkeliers daarmee ook.
Het ontbreken van een simpele, goedkope en vooral laagdrempelige procedure is dan ook een zeer slechte gang van zaken. Het is niet alleen vervelend voor hen die met een geschil zitten, maar het is ook slecht voor de ontwikkeling van e-commerce in geheel Europa.
De gemiddelde consument denkt uit angst voor geschillen met de webwinkelier nu wel twee keer na voor hij (binnen Europa) grensoverschrijdende aankopen via internet doet. Het ontbreken van dit vertrouwen remt dan ook de groei van e-commerce binnen Europa.
Toch zijn er nieuwe ontwikkelingen! Er is namelijk inmiddels een Europees platform voor online geschillenbeslechting.
Een van de dingen die dit platform wil invoeren is de verplichting voor alle in Europa gevestigde webwinkeliers om de consument te informeren over de te komen ODR procedure. Dit moet gemakkelijk, duidelijk zichtbaar en rechtstreeks gedaan worden.
Daarnaast moet de betreffende informatie altijd goed toegankelijk zijn op de website(s), maar ook in de overeenkomsten, algemene voorwaarden en op facturen te vinden zijn. Hoe uitgebreid dat dan met lijkt mij een interessante vraag. Het lijkt mij immers niet de bedoeling dat dit een halve factuur gaat beslaan.
Het platform zal voorzien in een uniform, digitaal klachtenformulier die in alle Europese talen beschikbaar zal zijn. Als het formulier is ingediend zal het platform ook beslissen of het vatbaar is voor de procedure. Als dat zo is, zal het platform dit na toestemming van de partijen doorsturen naar de juiste afdeling (ADR-regeling) van een lidstaat of, bij grensoverschrijdende zaken, lidstaten.
Voor het overige is de procedure nog niet erg duidelijk. Want wie is bijvoorbeeld de juiste instantie in een lidstaat? Welk recht is van toepassing op de procedure en hoe ga je de bindende uitspraak ten uitvoer leggen?
We zijn er dus nog niet, maar we zijn gelukkig wel weer een stapje verder. Wordt vast vervolgd!
