Beslag leggen op een domeinnaam, hoe zit dat?

Met enige regelmaat krijgen wij vragen over beslaglegging op domeinnamen. Beslaglegging is een juridisch instrument om te voorkomen dat een partij geld of spullen wegmoffelt terwijl hij nog een schuld open heeft staan. Beslaglegging wil zeggen dat de rechter op verzoek van een advocaat bepaalt dat er vrees voor verduistering is van die spullen en dat die daarom niet mogen worden afgegeven of verkocht aan een ander. Vervolgens kan de eiser rustig een procedure starten om te bewijzen dat hij recht heeft op geld of spullen. Vanwege het beslag weet hij dan zeker dat hij ze zal krijgen als hij wint.

Deurwaarder /> Een domeinnaam kan geld waard zijn. Iemand die nog geld krijgt van de domeinnaamhouder, kan via de rechter beslag laten leggen op de domeinnaam. De domeinnaam mag dan niet meer worden verkocht of opgeheven. Die ander moet dan binnen een bepaalde termijn een rechtszaak starten tegen de domeinnaamhouder. Daarin wordt dan definitief beslist over de domeinnaam.

Beslag op een domeinnaam is mogelijk, hoewel daar in het verleden de nodige discussie over was onder juristen omdat een domeinnaam geen ‘zaak’ is in de ogen van de wet. Maar in de praktijk blijkt dit tegenwoordig geen probleem meer. Als de rechter het beslag gerechtvaardigd vindt, dan kan de eisende partij een deurwaarder naar SIDN sturen. Die bevriest dan de domeinnaam, zodat verkoop, overdracht of opheffing niet meer mogelijk is totdat het beslag wordt opgeheven of totdat het vervalt omdat er niet op tijd een rechtszaak is gestart. Verhuizen van de domeinnaam naar een andere registrar mag nog wel.

Overdracht in gang zetten /> Naast deze vorm van beslag, conservatoir of bewarend beslag geheten, is er ook het executoriaal beslag. Wanneer iemand niet vrijwillig gehoor geeft aan een vonnis, kan middels deze vorm van beslag de afgifte of overdracht worden afgedwongen van hetgeen waar beslag op gelegd is. Zo zou een onwillige domeinnaamhouder kunnen worden verplicht zijn domeinnaam af te staan.

Handiger in de praktijk is om de rechter in het vonnis te laten bepalen dat het vonnis “in de plaats treedt” van de vereiste toestemming. Een registrar is verplicht om de overdracht in gang te zetten als men een dergelijk vonnis overlegt.