Webwinkeliers opgelet: het Europese Hof van Justitie heeft recent een interessante uitspraak gedaan in een zaak over de informatieverplichtingen die u heeft jegens de consument.
Wat was er aan de hand? In deze zaak ging het om een webwinkelier die onder meer software verkocht.
Als een consument op de website een bestelling wilde plaatsen kreeg hij aan het eind van het bestelproces kreeg men een checkbox met een zin waarin werd gevraagd akkoord te gaan met de voorwaarden en/of procedure omtrent het herroepingsrecht. Deze zin bevatte een hyperlink die naar de betreffende informatie leidde. De hyperlink verwees naar een ander deel van de website.
Zonder het aanvinken van de checkbox kon de consument niet verder en kon de overeenkomst niet gesloten worden. Echter, zoals ook bij algemene voorwaarden het geval is, men hoeft de betreffende informatie niet te lezen, er werd slechts gevraagd akkoord te gaan.
Na het akkoord gaan kreeg de consument in kwestie wel een bevestigingsmail, maar ook hier geen informatie over zijn herroepingsrecht. Wel kon hij (wederom) klikken op een hyperlink in de mail die wél naar informatie over het herroepingsrecht leidde.
De vraag is nu: is deze manier van doen in overeenstemming met de wet en vooral de Europese richtlijn? Heeft de webwinkelier voldaan aan zijn informatieplicht? Dit is van belang omdat het niet voldoen aan de wet en/of richtlijn, de termijn van herroepingsrecht verlengd van 7 werkdagen naar maar liefst 3 maanden.
De wet en de Europese richtlijn geven aan dat informatie over het herroepingsrecht tijdig voor het sluiten van de overeenkomst (doch uiterlijk bij levering van de aankoop ) schriftelijk moet zijn verstrekt.
Om precies te zijn zegt de richtlijn in art.5 lid 1:
“Bij de uitvoering van de overeenkomst ontvangt de consument tijdig en, voor zover het niet aan derden te leveren goederen betreft, uiterlijk bij de levering, schriftelijk of op een te zijner beschikking staande en voor hem toegankelijke drager een bevestiging van de in artikel 4, lid 1, onder a) tot en met f), genoemde informatie, tenzij deze informatie hem reeds vóór de sluiting van de overeenkomst schriftelijk of op een andere te zijner beschikking staande en voor hem toegankelijke duurzame drager werd verstrekt.”
Is de informatie wel ‘ontvangen’ dan wel ‘verstrekt’ op deze manier? Dit is een lastig punt omdat nergens duidelijk wordt uitgelegd hoe dit precies geïnterpreteerd moet worden.
Wel kan men afleiden dat ‘ontvangen’ iets is waar je (in casu) als consument niets voor hoeft te doen. Een actieve handeling is dus niet nodig. Dit in tegenstelling tot ‘verstrekken’, hetgeen de verplichting is van de webwinkelier in dezen.
In deze zaak moest de consument echter wél actief handelen: hij moest immers op een hyperlink klikken voor hij de informatie over het herroepingsrecht te zien kreeg.
Omdat in dit geval de informatie over het herroepingsrecht slechts beschikbaar was via een link, is het zowel niet ‘ontvangen’ door de consument als ‘verstrekt’ door de webwinkelier. Dit maakt dat niet is voldaan aan de richtlijn.
Gelukkig heeft de webwinkelier nog een tweede kans in art. 5 lid 1 van de richtlijn: indien deze de betreffende informatie schriftelijk of op een voor de consument toegankelijke duurzame drager word aangeboden, is het ook voldoende.
Onder ‘duurzame drager’ moet bijvoorbeeld worden verstaan: cd-rom’s, DVD’s en de harde schijf van de computer van de consument. Het is hierbij onder meer belangrijk dat de gegevens door de consument opgeslagen kunnen worden zodat de informatie niet stiekem door de wederpartij veranderd kan worden. Er zijn overigens inmiddels ook ‘slimme’ websites die aan deze criteria kunnen voldoen en daarmee als duurzame drager kunnen worden aangemerkt.
De hyperlink die naar de pagina op de website leidt voldoet ook hier niet aan. De consument kan deze namelijk niet opslaan en/of er toegang toe krijgen zonder dat de webwinkelier er mogelijk iets aan gewijzigd heeft. Het blijft slechts een link naar een internetpagina, en dit is dan ook niet te kwalificeren als duurzame drager.
Tot zover duidelijk. Hetgeen wel onduidelijk blijft in de uitspraak van het Hof is dat de informatie over het herroepingsrecht kennelijk wel érgens op de website stond! De hyperlink aan het einde van het bestelproces verwees daar immers naar. De uitspraak zegt echter het volgende:
“….consumers can access information relating, inter alia, to the right of withdrawal only by clicking on a link which refers the consumer to a section of X’s website” (27).
Ik ga er daarom van uit dat de betreffende informatie zonder deze link niet vindbaar is op de website, hetgeen inderdaad onvoldoende is.
Zorg er dus voor dat de informatie op een gemakkelijk toegankelijke plaats p de website staat, zoals een klantenservice pagina zodat men hier voor het aangaan van de overeenkomst kennis van kan nemen. Transparantie wordt beloond!
Deze blog is ook verschenen op Twinklemagazine.nl, zie hier.
