Veel twitteraars twitteren niet slechts privé (“ik ga nu een broodje eten”), maar ook voor hun werk (“onze nieuwe collectie zomerjurken staat online”). De meesten hiervan gebruiken voor het zakelijke getweet ook het account (vaak bestaande uit hun eigen naam) dat ze privé gebruiken. In principe geen probleem zou je denken. Maar wat nu wanneer de twitteraar, die onder eigen naam zakelijk twittert, van baan verandert en voor zijn nieuwe werkgever begint te twitteren vanaf datzelfde account? Zou de twitteraar dan een relatiebeding (“ik zal geen zakelijke contacten onderhouden met jouw relaties”) kunnen overtreden? De twitteraar heeft namelijk naar alle waarschijnlijkheid ook volgers die klant zijn van zijn oude werkgever.
Pasgeleden deed zich een dergelijke vraag voor bij het hof Den Bosch. Bedrijf X (een recruitment bureau) had met de oud-werknemer (de recruiter Y) een concurrentie en relatie-beding afgesproken. De oud-werknemer zou binnen 12 maanden na beëindiging van de overeenkomst niet zonder toestemming van X bij een concurrent aan de slag mogen gaan én geen zakelijke contacten mogen leggen met de relaties van X. Y deed dit dit eerste wel – ging aan de slag bij recruitment bureau Z - en kreeg derhalve een geschil met X. Y vorderde daarop in de procedure bij de rechter dat het concurrentiebeding geschorst werd zodat hij zonder problemen bij Z kon gaan werken (dit gebeurde, maar waarom is voor dit blog niet interessant). Daarnaast zegde Y toe dat hij geen zaken zou doen met klanten die hij nog van X kende en deze klanten ook niet zou benaderen: hij zou zich dus ook aan het relatiebeding houden.
X betwijfelde echter of Y zich aan het relatiebeding zou houden. Y had namelijk iets getwitterd wat ook betrekking had op de dienstverlening van X (“Z is op zoek naar zzp'ers op het terrein van finance”). Dit zouden dus ook de volgers van Y uit de tijd dat hij nog werkzaam was bij X kunnen zien. Volgens X was dit ook te zien als het onderhouden van zakelijke contacten met klanten van X wat nu juist verboden was in het relatiebeding.
Het Hof oordeelde daar echter anders over. De rechter gaf toe dat Y zich op glad ijs begaf met dergelijke tweets, maar dat er daarmee nog geen sprake was van het onderhouden van zakelijke contacten. Het volgen op twitter is volgens de rechter namelijk een eenzijdige actie vanuit de volger en niet specifiek geïnitieerd vanuit de eigenaar van het gevolgde twitteraccount. Een uitnodiging daarvoor en een acceptatie daarvan zijn niet nodig, aldus de rechter.
Het enkele risico dat tweets de klanten van de oud werkgever kunnen bereiken is, blijkens de uitspraak, dus niet voldoende om een inbreuk op het relatiebeding aan te nemen. Of Y zich niet aan het relatiebeding zal houden zal de toekomst moeten uitwijzen. Y moet immers wanneer een klant van zijn X zich tot hem richt moeten meedelen dat hij niet met hem in zee kan gaan.
Er kan derhalve worden gezegd dat wanneer een oud-werknemer voor zijn nieuwe baan ook gaat twitteren hij in principe geen actie hoeft te ondernemen. Hij hoeft dus geen volgers te blokkeren of te weigeren. Dat klanten van je oud-werkgever je tweets kunnen zien wordt immers niet gezien als het onderhouden van zakelijke contacten. Dit is mijns inziens echter anders wanneer de oud-werknemer zelf, na beëindiging van het dienstverband, actief klanten van zijn werkgever gaat volgen en deze klanten de oud-werknemer weer terug gaan volgen. Op deze manier zou je namelijk kunnen zeggen dat het “contact” wél door de oud-werknemer is geïnitieerd. Dit kan dan (uiteraard is dit afhankelijk van de inhoud van het beding) een overtreding van het relatiebeding inhouden. Het is dus ook hier – uiteraard – weer afhankelijk van de omstandigheden van het geval.
