Zoals bekend, is er een nieuwe Europese Richtlijn voor consumentenrechten. Deze Richtlijn gaat voor een aantal veranderingen zorgen in het Burgerlijk Wetboek, en dan vooral rondom de regelgeving van Koop op Afstand. In december 2013 moeten de regels geïmplementeerd zijn in de Nederlandse wetgeving, dus het is nog even afwachten hoe de wetgever alles precies gaat implementeren. In een aantal blogjes wil ik wat bijzonderheden uit de Richtlijn bespreken en de eventuele veranderingen aangeven ten opzichte van de huidige regels.
In de vorige blogs kwam het herroepingsrecht al ruimschoots ter sprake en met name de uitzonderingen op dit recht zijn in de Richtlijn aangepast en uitgebreid. De gehele procedure die gehanteerd moet worden bij het herroepen en retourneren, zal ook behoorlijk veranderen, maar dat zal ik later nog uitgebreid bespreken.
Een in mij ogen goede toevoeging is de uitzondering voor digitale content. Onder omstandigheden geldt dat digitaal geleverde content, die niet! op een drager staat (denk aan downloads, ebooks, apps ect), niet ‘geretourneerd’ kan worden. De gedachte hierachter is dat er niet snel een kopietje gemaakt kan worden en dat de klant vervolgens alsnog zegt: “Ik wil het gedownloade album toch niet.” Dit is vergelijkbaar met een cd, die mag namelijk ook alleen ongeopend (met een verzegeling) geretourneerd worden.
Het huidige recht bevat een uitzondering, maar het is altijd wat onduidelijk geweest of die ook bedoeld is voor downloads. Er staat immer in art. 46i lid 5 sub a dat het herroepingsrecht vervalt indien de dienst met uitdrukkelijke toestemming van de klant is gestart binnen de herroepingstermijn. De vraag is altijd geweest of een eenmalige download als dienst aangemerkt kan worden.
De discussie of een digitale levering een dienst of een goed is, maakt in de vernieuwde Richtlijn niet meer uit, omdat digitale inhoud apart gedefinieerd wordt. Zo stelt de definitie van digitale inhoud dat dit “gegevens zij die in digitale vorm geproduceerd en geleverd worden”.
Terugkomend op het herroepingsrecht. Een consument heeft geen recht meer om een download te herroepen als aan een paar eisen is voldaan. Artikel 16 sub m van de Richtlijn stelt dat geen herroepingsrecht geldt voor:
“De levering van digitale inhoud die niet op een materiële drager is geleverd, als de uitvoering is begonnen met uitdrukkelijke voorafgaande toestemming van de consument en mits de consument heeft erkend dat hij zijn herroepingsrecht daarmee verliest.”
De consument moet dus toestemming geven dat de download kan! (uitdrukkelijke toestemming) starten en hij moet zelf erkennen dat er geen herroepingsrecht meer geldt. De vraag is dan natuurlijk hoe een webwinkelier zoiets moet inrichten. Ik denk dat de beste optie is om in het bestelproces, voordat de klant definitief bevestigd, een aan te vinken vakje moet worden geplaatst waarbij de klant beide zaken verklaart. Zo geeft hij zelf de toestemming en kan de webwinkel dit ook nog eens registreren.
