Bij De Zaak las ik een mooi overzicht van nieuwe wet- en regelgeving per 1 januari 2012. Eén onderwerp trof me: "Het versturen van commerciële e-mail naar consumenten en bedrijven is aan nog meer regels gebonden". Ik wist van geen wetswijziging op dit punt, dus even snel doorklikken. Het blijkt te gaan om de Code Reclame E-mail van de DDMA en Thuiswinkel Waarborg, die per 1 januari beschikbaar komt. Deze Code is opgesteld als aanvulling op de Nederlandse spamwetgeving, en de Reclame Code Commissie houdt toezicht, maar formeel heeft de Code geen rechtskracht.
Mijn (helaas nu ex-) collega Veerle schreef in september al over de nieuwe Code. Om te laten zien dat e-mailmarketing zich afscheidt van spam zijn duidelijke regels gesteld, met name gericht op transparantie. Zo mag een reclamemail alleen verzonden worden als deze door de consument is aangevraagd en mag hij niet groter zijn dan 50Kb. E-mailadressen mogen aan derden worden verstrekt, mits vooraf aan de consument is duidelijk gemaakt waarvoor zijn adres gebruikt zal worden.
Een mooi punt vind ik dat er expliciet onderscheid wordt gemaakt tussen de 'verzender' en de 'bestandseigenaar'. Hoe vaak komt het immers niet voor dat je mail krijgt van een onbekende partij, die je adres verkreeg van een site waar je ooit dat invulde voor iets heel anders? Volgens de Code mag dat niet: in de mail moet staan wie de eigenaar is van het bestand met je adres erin. En dit moet allemaal duidelijk worden toegelicht, waarbij een zinnetje in algemene voorwaarden of een privacystatement niet genoeg is.
De Code naleven lijkt me dus een groot goed voor iedere e-mailmarketeer. Maar om nu te zeggen, zoals De Zaak doet, dat het een nieuwe wet is, gaat me net even te snel. De RCC kan geen boetes opleggen, maar alleen aanbevelen dat bepaalde reclames niet meer mogen worden gebruikt. Sommige media halen dan zelf de reclame offline, maar bij e-mailreclame speelt dat niet echt. Bij enkele artikelen uit de Reclame Code kan de Consumentenautoriteit handhavend optreden, maar voor deze Code E-mail is dat niet van toepassing.
Uiteindelijk is en blijft dus de OPTA de enige die toeziet op het spamverbod. Hun regels zijn de enige wettelijk bindende. En hoewel de Code nergens tegen de wet ingaat, zijn er wel enkele grijze gebieden. De Code vermeldt bijvoorbeeld niets over het gebruik van mailadressen verkregen bij gratis diensten, iets waarvan de OPTA recentelijk bepaalde dat dat geen opt-in is.
